Hashimoto a gluten - jak gluten wpływa na hashimoto?
Hashimoto często nazywane jest przewlekłym autoimmunologicznym (limfocytowym) zapaleniem tarczycy. Jest to choroba, w której układ odpornościowy atakuje tarczycę, prowadząc do jej stopniowego niszczenia i tym samym obniżenia produkcji hormonów – tyroksyny, trijodotyroniny i kalcytoniny. Często można spotkać się ze stwierdzeniem, że osoby chorujące na Hashimoto, powinny wyeliminować z diety gluten. Ile jest w tym prawdy? Czy przy Hashimoto konieczne jest stosowanie diety bezglutenowej? Sprawdzamy!
Hashimoto – choroba i jej możliwe konsekwencje
Nieleczona choroba Hashimoto może być przyczyną powolnego niszczenia lub zwłóknienia tarczycy. Konsekwencją może być zaburzenie prawidłowej pracy gruczołu w postaci niedoczynności i obniżonej produkcji hormonów. Tarczyca oraz produkowane przez nią hormony są odpowiedzialne za wiele procesów w całym organizmie. Wspierają między innymi prawidłową pracę serca, przemianę materii, pracę mięśni oraz działanie układu nerwowego. Zaburzenia czynności tarczycy mogą znaleźć odbicie w funkcjonowaniu całego organizmu.
Dieta w chorobie Hashimoto
Przy chorobie Hashimoto istotną rolę odgrywa prawidłowo zbilansowana dieta. Może ona wspomóc leczenie, obniżyć ryzyko rozwoju chorób współistniejących, a także wpłynąć na poprawę samopoczucia.
Dieta przy Hashimoto powinna w pełni pokrywać zapotrzebowanie na składniki odżywcze, zwłaszcza te, które są potrzebne do produkcji hormonów tarczycowych. Są to przede wszystkim takie składniki jak:
• witamina A, D, witaminy z grupy B,
• składniki mineralne – żelazo, jod, cynk oraz selen,
• kwasy tłuszczowe wielonienasycone.
Gluten a Hashimoto – czy dieta bezglutenowa to konieczność?
Występujący w wielu zbożach, w tym w pszenicy, życie, jęczmieniu i orkiszu gluten jest składnikiem, który wywołuje sporo kontrowersji. Osoby chorujące na Hashimoto mogły zetknąć się z rekomendacją żywieniową, zgodnie z którą powinny całkowicie zrezygnować ze spożywania produktów zawierających gluten. Jak się okazuje, dieta bezglutenu i laktozy nie jest wcale konieczna w przypadku wszystkich pacjentów z Hashimoto.
Według aktualnych badań, nie istnieją podstawy do stosowania diety bezglutenowej profilaktycznie u wszystkich osób chorujących na przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Co więcej, nie został też wykazany wpływ glutenu na przebieg Hashimoto. Niepodważalnym wskazaniem do wykluczenia glutenu z diety jest wyłącznie celiakia bądź nieceliakalna nadwrażliwość na gluten.
Gluten a choroba Hashimoto. Dlaczego nie warto rezygnować z glutenu?
Wiele osób eliminuje ze swojej diety gluten, uznając go za składnik szkodliwy dla zdrowia oraz mający negatywny wpływ na przebieg choroby Hashimoto. Nie istnieją jednak wystarczające podstawy naukowe, które udowadniałyby to stwierdzenie. Należy mieć na uwadze, że wykluczanie z diety określonych składników bez wyraźnych ku temu wskazań zwiększa ryzyko pojawienia się niebezpiecznych dla zdrowia niedoborów pokarmowych. W przypadku konieczności wykluczenia danego składnika, należy szczególnie zadbać o zbilansowany jadłospis i uzupełnienie brakujących wartości odżywczych.
Produkty zbożowe, które zawierają gluten, stanowią jednocześnie cenne źródło wielu niezbędnych dla zdrowia substancji, w tym witamin z grupy B, selenu, magnezu oraz cynku. Wymienione mikroskładniki wspomagają pracę tarczycy oraz produkcję hormonów. Niedobór tych składników może natomiast w negatywny sposób wpływać na przebieg choroby Hashimoto i pogarszać jej objawy.
Hashimoto a gluten – jaki mają ze sobą związek?
Czy istnieje jakikolwiek związek pomiędzy glutenem, a chorobą Hashimoto? Okazuje się, że owszem, istnieje. Podobnie jak Hashimoto, również celiakia jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym. Spożycie glutenu prowadzi do produkcji przeciwciał i uruchomienia się reakcji zapalnej w organizmie. Konsekwencją jest zanim kosmków błony śluzowej jelita cienkiego. W populacji ogólnej, celiakia występuje u około 1% społeczeństwa. W przypadku osób chorych na Hashimoto lub na cukrzycę typu 1, ryzyko celiakii jest wyższe w porównaniu do osób, u których nie występują wymienione schorzenia. Jak się okazuje, jedna choroba autoimmunologiczna może stanowić predyspozycję do zachorowania na drugą chorobę o podobnym podłożu. Według szacunków, nawet u 5-9% pacjentów chorujących na Hashimoto, chorobą współistniejącą jest celiakia. W związku z tym, natychmiast po wykryciu Hashimoto, warto wykonać dodatkowe badania w celu diagnozy w kierunku celiakii. To umożliwi wykluczenie bądź potwierdzenie choroby i wprowadzenie odpowiedniej diety wspomagającej jej leczenie. W przypadku jednoczesnego chorowania na celiakię oraz Hashimoto, dieta bezglutenowa jest konieczna.
Gluten a Hashimoto – jak dieta może złagodzić objawy?
Konsekwencją nieleczonej celiakii jest zanik kosmków błony jelita cienkiego, czego skutkiem są problemy z wchłanianiem. Następstwem tego jest utrudnione leczenie Hashimoto, ponieważ zwiększa się zapotrzebowanie organizmu na lewotyroksynę.
Pomijając zaburzenia ze strony układu pokarmowego, celiakia wywołuje również pasmo innych niepożądanych konsekwencji, np. w postaci wypadania włosów, pogorszenia wyglądu skóry oraz uczucia przewlekłego zmęczenia. Wymienione objawy przypominają dolegliwości, które są dobrze znane pacjentom z Hashimoto. Jeśli celiakia nie została zdiagnozowania, eliminacja glutenu w diecie przyniesie pozytywne konsekwencje i złagodzi te objawy. To może wywoływać wrażenie, że to dieta bezglutenowa ma korzystny wpływ na przebieg Hashimoto, podczas gdy w rzeczywistości przyczyną jest niewykryta choroba współistniejąca.
Przewlekłe zmęczenie, senność, osłabienie, problemy skórne, a także inne objawy charakterystyczne dla Hashimoto można złagodzić odpowiednią dietą, nie musi ona jednak wykluczać glutenu ani laktozy (z wyjątkiem sytuacji, kiedy istnieją wyraźne wskazania, aby te składniki wykluczyć). Dieta pudełkowa Be Diet Hashimoto została skomponowana w taki sposób, aby dopasować się do potrzeb żywieniowych pacjentów zmagających się z chorobami tarczycy. Odpowiedni bilans składników zapewnia optymalne odżywianie i zapobiega niedoborom pokarmowym w diecie.
Nadczynność tarczycy a dieta - jak komponować?
Do najczęściej występujących zaburzeń czynności tarczycy należy nadczynność, zwana inaczej hipertyreozą. Zaburzenie to polega na nadmiernej produkcji tarczycy, czego rezultatem jest szereg niepożądanych skutków w całym organizmie. Jak komponować dietę w przypadku nadczynności tarczycy? Dowiesz się w naszym artykule!
Jak rozpoznać nadczynność tarczycy?
Nadczynność tarczycy przynosi podobne objawy jak nerwica, przez co oba te zaburzenia bywają ze sobą mylone. Do podstawowych symptomów nadczynności tarczycy należy nadmierne pobudzenie, nerwowość, wzmożona potliwość, przyspieszona czynność serca, utrata wagi, zwiększone pragnienie, wypadanie włosów, a także nadwrażliwość na czynniki zewnętrzne. Nadczynność tarczycy diagnozuje lekarz na podstawie odpowiednich badań. Leczenie polega na podawaniu leków zmniejszających produkcję hormonów oraz przestrzeganiu odpowiedniej diety.
Nadczynność tarczycy – dieta i jej wpływ na zdrowie
Dieta przy nadczynności tarczycy ma na celu redukcję niepożądanych objawów i odpowiednie odżywienie organizmu. Należy zadbać o to, aby dieta dostarczała optymalnej ilości kalorii oraz składników odżywczych, co pozwoli zapobiec wychudzeniu i wspomoże prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Z uwagi na podwyższony metabolizm, osoby zmagające się z nadczynnością tarczycy są bardziej narażone na niedobory pokarmowe i często muszą spożywać większą ilość kalorii w stosunku do osób zdrowych. Ich dieta powinna obfitować w produkty wysokoenergetyczne i bogate w antyoksydanty.
Nadczynność tarczycy dieta – co jeść?
W przypadku nadczynności tarczycy, bardzo ważne jest trzymanie się właściwych zasad odżywiania. Najważniejsze z nich to:
• dbanie o odpowiednią ilość kalorii w ciągu dnia. Przy prawidłowej masie ciała wskazane jest stosowanie diety normokalorycznej, a jeśli występuje niedowaga lub masa ciała ulega zmniejszaniu, należy wprowadzić dietę wysokokaloryczną. Czym jest dieta normokaloryczna? Jej kaloryczność powinna być taka sama, ile wynosi całkowita przemiana materii, której wartość można uzyskać na podstawie określonych wyliczeń. Najlepiej, jeśli całkowita przemiana materii jest ustalona przez dietetyka.
Dieta wysokokaloryczna może być stosowana do momentu, aż poziom hormonów w organizmie wyrówna się. Wówczas należy zmienić dietę na normokaloryczną.
• Odpowiednia ilość białka w diecie. Można je dostarczyć, spożywając takie produkty jak chude mięso, ryby, jaja, mleko oraz jego przetwory, a także nasiona roślin strączkowych.
• Spożywanie tłuszczów roślinnych takich jak olej lniany, oliwa z oliwek, orzechy i awokado.
• Stosowanie diety lekkostrawnej i unikanie produktów ciężkostrawnych oraz mocno przetworzonych. Należą do nich fast foody, produkty smażone oraz ostre przyprawy. Wskazane jest przygotowywanie posiłków takimi metodami jak gotowanie w wodzie, gotowanie na parze, duszenie oraz pieczenie.
• Rezygnacja z napojów energetycznych oraz produktów o działaniu pobudzającym takich jak kawa, mocna herbata, yerba mate oraz coca cola.
• Spożywanie pełnoziarnistych produktów zbożowych, świeżych posiłków oraz dobrej jakości warzyw i owoców, które stanowią źródło antyoksydantów.
• Dbanie o odpowiedni poziom witaminy D. Z uwagi na niewielką ilość słońca, w okresie jesienno-zimowym wskazana jest suplementacja tego składnika.
• Dostarczanie odpowiedniej ilości wapnia w diecie. Składnik ten jest szczególnie ważny przy nadczynności tarczycy. Zwiększony metabolizm, będący skutkiem tego zaburzenia, podnosi ryzyko osteoporozy. Z tego względu należy zadbać o to, aby wzbogacić posiłki o odpowiednią ilość wapnia. Bogatym źródłem wapnia są takie produkty jak zielone warzywa liściaste, migdały, mleko oraz przetwory mleczne, nasiona roślin strączkowych oraz mak.
• Ograniczenie ilości produktów będących źródłem jodu. Dlaczego jest to takie istotne? Zwiększona ilość jodu w diecie przy nadczynności tarczycy może skutkować nasileniem objawów tego zaburzenia. Najwięcej jodu można znaleźć w soli kuchennej jodowanej oraz w rybach morskich.
• Dbanie o odpowiednią ilość magnezu w diecie. Ten składnik mineralny ma bardzo korzystny wpływ na układ nerwowy i może łagodzić nerwowość oraz nadpobudliwość. Głównym źródłem magnezu w diecie są produkty pełnoziarniste, orzechy, rośliny strączkowe, natka pietruszki, a także warzywa liściaste takie jak zielone sałaty oraz jarmuż.
• Prawidłowe nawodnienie organizmu.
O czym jeszcze pamiętać przy nadczynności tarczycy?
Trzymanie się zasad prawidłowego odżywiania to jeszcze nie wszystko, o czym należy pamiętać przy nadczynności tarczycy. Niezmiernie ważna jest także higiena żywienia. Dużą rolę odgrywa regularność posiłków oraz spożywanie ich w odpowiednich warunkach – w spokoju, bez pośpiechu oraz czynników rozpraszających, takich jak telewizor lub telefon. Należy także pamiętać o dokładnym przeżuwaniu posiłków.
Kolejnymi bardzo ważnymi, a często bagatelizowanymi aspektami są: dbanie o wystarczająco długi sen, regularne spędzanie czasu na świeżym powietrzu oraz obniżenie poziomu stresu i nauka radzenia sobie w stresujących sytuacjach. Wszystkie wymienione czynniki mają niebagatelny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie organizmu i nabierają szczególnego znaczenia przy takich zaburzeniach, jak nadczynność tarczycy.
Jaka dieta przy nadczynności tarczycy?
Skomponowanie pełnowartościowej diety przy nadczynności tarczycy nie jest łatwe ze względu na zwiększone zapotrzebowanie na kaloryczność oraz określone składniki odżywcze. Dobrym rozwiązaniem w tym przypadku jest dieta pudełkowa Be Diet Hashimoto, która została opracowana z myślą o osobach zmagających się z problemami z tarczycą. Dzienny jadłospis opiera się o 5 bogatych w składniki odżywcze posiłków. Dieta dostępna jest w 4 wariantach kalorycznych, które można dobrać do indywidualnego zapotrzebowania swojego organizmu. Posiłki zostały skomponowane tak, aby zmniejszyć objawy towarzyszące chorobom tarczycy, obniżyć stan zapalny oraz zapewnić stały poziom energii w ciągu całego dnia.
Co pić w ciąży - kawa, herbata, napoje, koktajle
Podczas ciąży niezwykle ważne jest nie tylko to, co spożywasz, ale również to, co pijesz. Dzienne zapotrzebowanie na wodę w trakcie ciąży wzrasta o około 300 ml. To oznacza, że kobieta powinna wypijać łącznie około 2300 ml przez cały dzień. Dlaczego picie odpowiedniej ilości wody jest takie ważne? Jakie napoje oprócz wody możesz pić podczas ciąży? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w przygotowanym przez nas artykule!
Prawidłowe nawadnianie organizmu w ciąży
Picie odpowiedniej ilości wody jest bardzo ważnym czynnikiem dla zdrowia każdego z nas. W trakcie ciąży, nawadnianie organizmu zyskuje jeszcze większe znaczenie. To właśnie woda tworzy środowisko, w którym rozwija się płód. Dla kobiet w ciąży wskazane jest picie wody źródlanej bądź mineralnej nisko- i średnio zmineralizowanej. Bardzo ważne, aby woda nie pochodziła z niepewnego źródła, ponieważ jest to związane z ryzykiem zanieczyszczenia drobnoustrojami, które mogą stanowić zagrożenie dla płodu.
Zapotrzebowanie na wodę w ciąży wzrasta o około 300 ml, ale należy mieć na uwadze, że w przypadku wysokiej temperatury otoczenia i przy dużej aktywności fizycznej, dzienne zapotrzebowanie jest jeszcze wyższe.
Co można pić w ciąży?
Niezbędne do prawidłowego funkcjonowania płyny częściowo dostarczane są organizmowi z produktów spożywczych, ale w głównej mierze dzienne zapotrzebowanie powinna pokrywać woda ze sprawdzonego źródła. Nie oznacza to, że w trakcie ciąży nie możesz wypijać niczego innego poza wodą. Co pić w ciąży, aby nie zagrozić rozwijającemu się dziecku? Poniżej przygotowaliśmy krótki poradnik na ten temat.
• Kofeina
Nadmiar kofeiny podczas ciąży nie jest wskazany, ponieważ może prowadzić do porodu przed terminem, a nawet do poronienia. Duża ilość kofeiny spożywanej w ciąży może również zwiększać ryzyko niskiej masy urodzeniowej dziecka. Co więcej, kofeina oraz inne związki znajdujące się w kawie oraz w herbacie mogą utrudniać wchłanianie żelaza, który jest niezbędnym składnikiem mineralnym w diecie kobiety ciężarnej.
W ciąży nie jest konieczna całkowita rezygnacja z kofeiny, jednakże obowiązkowe jest kontrolowanie spożywanej ilości tego związku. Według aktualnej wiedzy, bezpieczna ilość kofeiny podczas ciąży wynosi około 200mg/dobę. Należy przy tym pamiętać, że związek ten znajduje się nie tylko w kawie oraz w herbacie, ale również w czekoladzie, kakao, a także w wielu napojach gazowanych typu cola.
Warto znać orientacyjną zawartość kofeiny w różnych produktach spożywczych:
• Kawa parzona czarna 200 ml - 100 mg kofeiny
• Kawa rozpuszczalna 220 ml - 60 mg kofeiny
• Cappuccino 260 ml - 105 mg kofeiny
• Herbata z torebki 250 ml - 47 mg kofeiny
• Cola 355 ml - 35 mg kofeiny
• Czekolada 100g - 65 mg kofeiny
Kawa
Najpopularniejszym źródłem kofeiny jest kawa. Należy wiedzieć, że zawartość kofeiny może różnić się w zależności od rodzaju kawy (mielona, rozpuszczalna, cappuccino, espresso).
Czy kawa w ciąży jest dopuszczalna? W małej filiżance (około 125 ml) kryje się około 85 mg kofeiny. Można więc przyjąć, że dwie małe filiżanki stanowią bezpieczną ilość dla kobiety ciężarnej.
Alternatywą dla zwykłej kawy może być kawa bezkofeinowa na bazie zbóż. Zawartość kofeiny w jej przypadku wynosi zaledwie 3mg/125 ml, a zatem możesz ją pić bez większych ograniczeń i bez obaw, że zaszkodzi dziecku. Kawa zbożowa w ciąży stanowi bezpieczny zamiennik dla tradycyjnej kawy.
Herbata
Kolejnym napojem o stosunkowo wysokiej zawartości kofeiny jest herbata. Ilość kofeiny zależy od rodzaju herbaty. Najwięcej, bo aż 40mg/100ml, znajduje się w herbacie czarnej. Szklanka takiej herbaty może więc dostarczyć organizmowi około 100 mg kofeiny. Znacznie niższą zawartość kofeiny – około 14mg/100ml - mają herbaty zielone. Warto wiedzieć, że zawartość kofeiny w przygotowanym naparze jest uzależniona od czasu parzenia. Im dłużej parzona będzie herbata, tym większą ilość kofeiny będzie zawierać. Z tego względu, kobietom w ciąży wskazane jest picie herbaty krótko parzonej (około 1 min).
Niezwykle szerokimi właściwościami prozdrowotnymi może pochwalić się herbata zielona, która kryje w sobie dużą ilość cennych polifenoli. W tym miejscu trzeba jednak zaznaczyć, że w diecie kobiet ciężarnych, duża ilość polifenoli nie jest wskazana i konieczne jest zachowanie umiaru w ich spożyciu.
Herbatę zieloną w Polsce pije około 16-20% kobiet w ciąży. Przeciętne ciężarne wypijają 1-2 napary dziennie, co nie stanowi jeszcze zagrożenia dla zdrowia matki ani jej dziecka. Zawartość polifenoli w herbacie zależy od różnych czynników, w tym warunków jej uprawy, jak również od sposobu przygotowania. Niewskazane jest zwłaszcza długotrwałe parzenie herbaty. Należy również zwrócić uwagę na ilość herbaty użytej do naparu. Ilość polifenoli w herbatach przygotowanych na odmienne sposoby może znacznie się od siebie różnić.
W jaki sposób zawarte w herbacie polifenole wpływają na zdrowie kobiety ciężarnej? Mogą one ograniczać przyswajanie żelaza, który jest ważnym składnikiem diety w ciąży. Wiele przyszłych mam zmaga się z niedokrwistością. Z tego względu niewskazane jest picie mocnej herbaty do posiłków ani popijanie herbatą przyjmowanych suplementów diety z żelazem.
Koktajle
Dieta dla kobiet w ciąży może być uzupełniona o różnego rodzaju koktajle warzywne i owocowe, które stanowią bogate źródło błonnika pokarmowego, witamin i składników mineralnych. Taki koktajl może być pełnowartościowym posiłkiem – wystarczy dodać do niego mleko, które dostarcza organizmowi niezbędne białko oraz wapń. Koktajle w ciąży można także wzbogacić o orzechy, ziarna czy płatki owsiane.
Czego nie pić w ciąży?
• Kobieta ciężarna bezwzględnie powinna wyeliminować z diety alkohol, który ma szkodliwy wpływ na rozwijający się płód. Nie ma badań dotyczących bezpiecznej dawki alkoholu w ciąży, dlatego w tym czasie najlepiej całkowicie z niego zrezygnować.
• W ciąży zakazane są również napoje energetyczne, które zawierają dużą ilość kofeiny, tauryny, a także szkodliwe dla zdrowia cukry proste.
• Ze względu na zawartość cukrów prostych, niewskazane jest picie dużej ilości słodzonych napojów oraz soków. Zbyt kaloryczna dieta może prowadzić do szybkiego przyrostu kilogramów i utrudnić zrzucenie nadmiaru wagi po ciąży.
• Warto również zrezygnować z soków owocowych i warzywnych niepasteryzowanych oraz mleka niepasteryzowane ponieważ mogą one zawierać chorobotwórcze drobnoustroje. Podobne ryzyko związane jest z piciem zanieczyszczonej wody.
• Z uwagi na wysoką zawartość kofeiny oraz składników utrudniających przyswajanie żelaza ( w tym polifenoli i fitynianów), należy kontrolować ilość kawy i herbaty w diecie.
Niedoczynność tarczycy dieta - na co uważać?
Tarczyca jest niezwykle ważnym gruczołem, który wpływa na wiele procesów w organizmie. Jest odpowiedzialna za wytwarzanie hormonów, w tym trijodotyroniny, tyroksyny oraz kalcytoniny, niezwykle istotnych dla prawidłowego funkcjonowania. Aby tarczyca mogła sprawnie pracować, należy we właściwy sposób wspierać jej zdrowie. Czy można to zrobić, stosując odpowiednią dietę? Przeczytaj nasz artykuł!
Niedoczynność tarczycy – dieta
Zaburzenia pracy tarczycy nie należą do rzadko występujących dolegliwości – dotykają około 5% dorosłych kobiet i 1% dorosłych mężczyzn. Ryzyko zachorowania wzrasta wraz z wiekiem, ale zdarza się, że zaburzenia pojawiają się już u dzieci.
Na pracę oraz zdrowie tarczycy w dużej mierze wpływa codzienna dieta i utrzymanie prawidłowej wagi ciała. W przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak niedoczynność tarczycy, pierwszym krokiem jest zrzucenie nadprogramowych kilogramów, uzupełnienie niedoborów pokarmowych w diecie, ograniczenie stresu, a także unikanie pozostałych czynników, które mogłyby zaburzać prawidłową pracę tarczycy.
Jaka dieta na niedoczynność tarczycy?
Niedoczynność tarczycy to zaburzenie, które polega na tym, że gruczoł ten produkuje zbyt mało hormonów w stosunku do zapotrzebowania organizmu. Konsekwencją może być ciągłe uczucie zmęczenia oraz senności, trudności z zapamiętywaniem, przyrost masy ciała, a nawet depresja.
Niedoczynność jest najczęściej występującym zaburzeniem czynności tarczycy. Do jej głównych przyczyn należy choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. W przypadku wystąpienia tego zaburzenia, bardzo ważne jest stosowanie odpowiednio zbilansowanej i urozmaiconej diety. W szczególności należy wzbogacić swoje menu o składniki pokarmowe, których niedobór ma negatywny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie tarczycy.
W polskim społeczeństwie najczęściej spotykany jest niedobór:
• witaminy D2
• cynku
• selenu
• żelaza – niedobór tego składnika w diecie może prowadzić do niedoczynności tarczycy
• magnezu
• kwasów omega-3
• jodu
• witam z grupy B, w tym witaminy B9 oraz B12.
Każdy z wymienionych składników ma istotny wpływ na pracę tarczycy.
Dieta przy niedoczynności tarczycy opiera się na podstawowych zasadach zdrowego odżywiania. Zalecane jest ograniczenie produktów pszennych – np. białego chleba i makaronu na rzecz pieczywa razowego, ciemnych makaronów oraz innych produktów pełnoziarnistych. Wskazane jest również wyeliminowanie z diety słonych przekąsek, które mogą zawierać duże ilości soli, a także słodyczy, które kryją w sobie cukier oraz szkodliwe tłuszcze. Tłuste mięso, np. wieprzowinę, warto zamienić na chude mięso drobiowe, np. kurczaka lub indyka. Ważnym składnikiem diety są także owoce i warzywa, najlepiej w świeżej formie.
Niedoczynność tarczycy – czego nie jeść?
Przy niedoczynności tarczycy należy uważać na niektóre składniki pokarmowe naturalnie występujące w żywności. Substancje goitrogenne (inaczej wolotwórcze, znajdujące się np. w warzywach kapustnych, mogą prowadzić do zmniejszenia produkcji hormonów tarczycy. Surowe warzywa kapustne takie jak kalarepa, kalafior, brokuł oraz brukselka zawierają substancje antyodżywcze, tzw. triglikozydy/ Prowadzą one do wiązania jodu, przez co jest on gorzej wchłaniany przez tarczycę.
Osoby chorujące na niedoczynność tarczycy powinny ograniczyć w swojej diecie spożywanie surowych warzyw kapustnych, które zawierają w sobie substancje wolotwórcze. Produkty te mogą być spożywane po obróbce termicznej, która prowadzi do zmniejszenia ilość substancji antyodżywczych. Najlepszym sposobem na przygotowanie warzyw kapustnych lub nasion roślin strączkowych do spożycia jest ugotowanie ich bez przykrycia w dużej ilości wody. Wyjątkiem od tej reguły jest soja. Zawarte w niej substancje nie ulegają dezaktywacji w trakcie obróbki termicznej.
Zdrowa tarczyca a alergie i nietolerancje pokarmowe
Nietolerancje czy alergie pokarmowe mogą mieć wielokierunkowy wpływ na cały organizm, w tym również na pracę tarczycy. Z tego względu bardzo ważne jest obserwowanie swojego organizmu, a w razie potrzeby, eliminacja składników pokarmowych o niekorzystnym wpływie.
Dotychczas przeprowadzone badania naukowe nie dają wystarczających podstaw do stwierdzenia, że dieta bezglutenowa bądź dieta bez laktozy mogą wpłynąć na poprawę pracy tarczycy. W przypadku, gdy organizm nie reaguje w prawidłowy sposób na leczenie farmakologiczne, warto rozważyć ograniczenie glutenu i sprawdzić, jaka jest reakcja organizmu.
Dieta niedoczynność tarczycy – dlaczego jest taka ważna?
Codzienne odżywianie w ogromnej mierze wpływa na to, czy produkcja hormonów przez tarczycę przebiega prawidłowo. Właściwie zbilansowana dieta powinna być odpowiednio kaloryczna i zawierać optymalną ilość makroskładników – białka, węglowodanów i tłuszczów – a także witamin i składników mineralnych. Warto, aby bilans poszczególnych składników diety został ustalony przez specjalistę w zakresie odżywiania, np. dietetyka. Dieta niskokaloryczna lub eliminująca niektóre produkty może niekorzystnie oddziaływać na pracę tarczycy.
Specjalnie z myślą o osobach cierpiących na zaburzenia czynności tarczycy, w tym chorobę Hashimoto oraz niedoczynność tarczycy, została opracowana nasza dieta pudełkowa Be Diet Hashimoto. Opiera się na 5 starannie skomponowanych posiłkach bogatych w mikroskładniki ważne dla prawidłowej pracy tarczycy. Stosowanie tej diety może pomóc zredukować uciążliwe objawy charakterystyczne dla chorób tarczycy. Ponadto ułatwia ona pozbycie się nadprogramowych kilogramów i utrzymanie prawidłowej masy ciała. Dieta Be Diet Hashimoto polecana jest nie tylko osobom zmagającym się z chorobami tarczycy, ale również tym, u których występuje wysokie ryzyko wystąpienia tych chorób.
Przestrzeganie zasad zdrowego odżywiania i stosowanie właściwie zbilansowanej diety wspiera prawidłowe funkcjonowanie tarczycy, ale nie zastąpi specjalistycznego leczenia. Dlatego w przypadku podejrzenia wystąpienia zaburzeń czynności tarczycy, należy wykonać badania diagnostyczne i skorzystać z pomocy endokrynologa, który dobierze najbardziej odpowiednią metodę leczenia.
Dieta bezmięsna - jak ją zbilansować?
Dieta wykluczająca mięso cieszy się wciąż rosnącą popularnością. Polega ona na całkowitej eliminacji mięsa, ale dopuszcza spożywanie innych produktów pochodzenia zwierzęcego, np. jajek, mleka oraz jego przetworów. Przy takim modelu odżywiania bardzo ważny jest odpowiedni bilans składników odżywczych. Jak zbilansować dietę bezmięsną? Zajrzyj do naszego poradnika, w którym znajdziesz garść porad na ten temat!
Pełnowartościowa dieta bez mięsa
Kwestią priorytetową w przypadku diety bezmięsnej jest uzupełnienie składników odżywczych, których z powodu braku spożywania mięsa może organizmowi brakować. W tym celu konieczne jest skomponowanie diety w taki sposób, aby zapobiec niedoborom witamin oraz składników mineralnych. Niedobór kluczowych składników może prowadzić do negatywnych zmian oraz zaburzenia prawidłowego funkcjonowania organizmu. Zbilansowana dieta bezmięsna wymaga dostarczenia tych składników, które występują w mięsie, poprzez wprowadzenie do codziennego menu innych produktów będących ich bogatym źródłem.
Dieta bezmięsna – o jakie składniki należy zadbać?
W diecie bez mięsa szczególnie należy zwrócić uwagę na takie składniki jak:
• witamina B12. Jest ona niezbędna organizmowi w celu produkcji czerwonych krwinek. Niedobór tego składnika w diecie może nieść za sobą takie skutki jak niedokrwistość, przewlekłe uczucie zmęczenia, osłabienie, problemy z koncentracją czy zawroty głowy. W diecie bezmięsnej, witaminę B12 w organizmie można uzupełnić spożywając jaja, mleko oraz produkty mleczne. Składnik ten nie występuje w produktach roślinnych, dlatego w diecie bez mięsa należy poświęcić mu szczególną uwagę i upewnić się, że codziennie dostarczamy odpowiednią jego ilość. W przeciwnym wypadku warto rozważyć suplementację tej witaminy.
• Białko stanowi dla organizmu niezbędny budulec. Zapotrzebowanie na nie jest szczególnie wysokie u osób o dużej aktywności fizycznej, np. sportowców. Mięso jest cennym źródłem białka, dlatego w przypadku eliminacji mięsa, konieczne jest wzbogacenie diety o jaja, nabiał, a także nasiona roślin strączkowych (np. soja, fasola, soczewica), pestki oraz orzechy.
• Żelazo. Pełni w organizmie wiele ważnych funkcji – jest odpowiedzialne za transport tlenu, uczestniczy w metabolizmie cholesterolu, ma również wpływ na pracę układu nerwowego oraz immunologicznego. Niedobór żelaza może być przyczyną anemii. Oprócz mięsa, bogatym źródłem żelaza są jaja, produkty pełnoziarniste, orzechy, nasiona roślin strączkowych, ziarna oraz nasiona, zielone warzywa, a także niektóre owoce np. maliny, śliwki oraz daktyle. Dla zwiększenia wchłaniania żelaza, dobrze jest łączyć je z produktami zawierającymi witaminę C. To zapewnia lepsze przyswajanie żelaza.
• Wapń. Składnik ten stanowi podstawowy budulec kości, ale jego rola w całym organizmie jest znacznie szersza. Niedostateczna ilość wapnia w diecie może skutkować bólem stawów, skurczami mięśni, drętwieniem kończyn, a nawet ubytkami w zębach. Najlepszym źródłem wapnia w diecie bezmięsnej jest nabiał, zielone warzywa liściaste i orzechy.
Jedzenie bez mięsa – pamiętaj o badaniach!
Osoby będące na diecie bezmięsnej, powinny regularnie wykonywać badania diagnostyczne. Pomogą one w prawidłowym zbilansowaniu diety i pozwolą sprawdzić, czy w organizmie nie występują niedobory kluczowych dla zdrowia składników. Osoby, które nie spożywają mięsa, powinny w pierwszej kolejności sprawdzić u siebie poziom:
• witaminy B12
• żelaza
• witaminy D
• ferrytyny
• wapnia całkowitego
• białka całkowitego
Ponadto wskazane jest wykonanie morfologii krwi oraz ewentualnych badań dodatkowych, zleconych indywidualnie przez lekarza prowadzącego w zależności od tryby życia, chorób rodzinnych czy innych zaburzeń.
Badania diagnostyczne w połączeniu z wiedzą na temat zbilansowanego odżywiania pozwalają określić, jakich składników brakuje w diecie. Na tej podstawie możliwie jest skomponowanie pełnowartościowej diety, a w razie potrzeby zalecenie suplementacji określonych składników.
Dieta bez mięsa – czy jest zdrowa?
Wprowadzenie diety bezmięsnej może być podyktowane różnymi powodami. Czasem jest to empatia wobec zwierząt, a czasem po prostu przekonanie o przewadze produktów roślinnych nad mięsem. Bez względu na przyczynę, dieta bezmięsna wymaga skrupulatnego zbilansowania, tak aby uniknąć niedoborów kluczowych składników mineralnych oraz witamin.
Jakie korzyści może przynieść organizmowi dieta bez mięsa? Jak się okazuje, osoby które wyeliminowały z diety mięso, rzadziej cierpią na otyłość i są w mniejszym stopniu narażone na choroby serca oraz cukrzycę typu 2. Przewaga produktów roślinnych oraz odpowiednia ilość błonnika pokarmowego w diecie wegetarian sprawia, że osoby te rzadziej mają problemy z układem trawiennym i cieszą się zdrowszymi jelitami. Co więcej, dieta bezmięsna sprzyja prawidłowemu poziomowi cholesterolu we krwi. Mięso należy do głównych źródeł tłuszczu nasyconego, który wpływa na podwyższenie poziomu cholesterolu LDL we krwi.
Jak widać, istnieje wiele powodów zdrowotnych zachęcających do wykluczenia lub chociażby ograniczenia spożywania mięsa. Należy jednak mieć na uwadze, że jedzenie bez mięsa może stanowić kompletną i pełnowartościową dietę pod warunkiem, że jest odpowiednio skomponowane i zróżnicowane. Najlepiej wprowadzić tą dietę pod okiem wyspecjalizowanego lekarza i/lub dietetyka, który podpowie, jakie produkty pozwolą uzupełnić brakujące składniki w diecie bez mięsa.
Dieta bez mięsa, ale z rybami
Nie trzeba od razu rezygnować całkowicie z mięsa, można ograniczyć jego spożywanie poprzez wykluczenie wszystkich form mięsa z wyjątkiem ryb, które są prawdziwą skarbnicą cennych substancji odżywczych. Stanowią bogate źródło wysokiej jakości białka, żelaza oraz kwasów tłuszczowych, w tym ważnych dla zdrowia omega-3. Ponadto ryby zawierają cały szereg witamin, w tym witaminę A, D oraz witaminy z grupy B. Dieta bez mięsa, ale z rybami jest zdecydowanie bogatsza w wartości odżywcze, niż dieta wykluczająca zarówno mięso, jak i ryby. W tym modelu odżywiania mniejsze jest ryzyko pojawienia się niedoborów witamin, składników mineralnych oraz innych cennych składników w diecie.
Czym jest semiwegetarianizm?
Pojęcie wegetarianizmu jest dobrze znane nie tylko w kręgach osób zainteresowanych dietami oraz zdrowym odżywianiem. Główną zasadą wegetarianizmu jest całkowite wykluczenie z diety wszystkich produktów pochodzenia zwierzęcego. W ostatnich latach w Polsce znacznie wzrosła popularność tego sposobu żywienia. Dawniej uznawany za fanaberię, dziś wegetarianizm stanowi symbol świadomego i odpowiedzialnego odżywiania oraz empatii wobec zwierząt.
Istnieje wiele odmian wegetarianizmu, które nieco różnią się od siebie pod względem sposobu odżywiania oraz zakresu produktów wykluczonych z diety. Jednym z odłamów wegetarianizmu jest semiwegetarianizm. Czym się różni od tradycyjnego wegetarianizmu i czy warto się do niego przekonać? Sprawdźmy to!
Semiwegetarianizm – co to jest?
Semiwegetarianizm w swoich założeniach jest bardzo zbliżony do diety śródziemnomorskiej. Przyjrzyjmy się dokładniej, na czym polega ten model odżywiania. Semiwegetarianie całkowicie wykluczają ze swojej diety czerwone mięso (wieprzowe i wołowe), a także jego przetwory. Warto w tym miejscu podkreślić, że według analizy wyników badań przeprowadzonych w ciągu ostatnich dwudziestu lat przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem (IARC), spożywanie nadmiernej ilości mięsa przetworzonego (np. peklowanego lub poddanego obróbce w wysokiej temperaturze) zwiększa ryzyko wystąpienia nowotworu jelita grubego, trzustki oraz prostaty. Z kolei spożywanie mięsa czerwonego (wołowiny, wieprzowiny oraz baraniny) jest z dużym prawdopodobieństwem powiązane z pojawieniem się wymienionych nowotworów. A zatem, ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie wołowiny, wieprzowiny oraz innych rodzajów czerwonego mięsa sprzyja długiemu życiu w zdrowiu!
W przeciwieństwie do tradycyjnego wegetarianizmu, semiwegetarianizm nie wyklucza całkowicie spożywania mięsa. W tym modelu odżywiania dopuszczalne jest wyłącznie mięso białe, ryby i owoce morza. Semiwegetarianie mogą również spożywać jajka oraz mleko i powstałe z niego wyroby.
Dieta semiwegetariańska – na czym polega?
Podstawową różnicą pomiędzy wegetarianizmem a semiwegetarianizmem jest możliwość spożywania białego mięsa oraz ryb. Dzięki temu, dieta jest znacznie bardziej urozmaicona, a ryzyko wystąpienia niedoborów składników odżywczych – niewielkie. Semiwegetarianizm w dużej mierze opiera się na spożywaniu owoców, warzyw, nasion roślin strączkowych (soja, ciecierzyca, soczewica, fasola) oraz orzechów. Wszystkie te produkty spożywcze dostarczają organizmowi kompleks makro- oraz mikroskładników potrzebnych dla prawidłowego funkcjonowania całego organizmu. Co więcej, wykluczenie czerwonego mięsa z diety może przynieść dodatkowe korzyści zdrowotne.
Dieta semiwegetariańska dzieli się na dwa rodzaje w zależności od spożywanych produktów: pollowegetarianizm, który dopuszcza spożywanie mięsa drobiowego oraz pescowegetaranizm, w którym dozwolone jest spożywanie ryb i owoców morza, natomiast drób jest zakazany.
Semiwegetarianizm – jakie są jego zalety?
Dieta semiwegetariańska cieszy się rosnącą popularnością również w Polsce. W związku z tym warto sprawdzić, czy ten model żywienia jest korzystny dla zdrowia i jakie posiada zalety.
Zgodnie ze stanowiskiem Komitetu Nauki o Żywieniu Człowieka PAN odnoszącego się do diet wegetariańskich, w tym również semiwegetarianizmu, właściwie skomponowane, urozmaicone posiłki diety semiwegetariańskiej mogą dostarczać organizmowi wszystkie niezbędne składniki odżywcze i w całości spełniać zapotrzebowanie określone w zalecanych normach żywieniowych.
Dotychczasowe badania pokazały, że ryzyko występowania otyłości u semiwegetarian jest prawie dwukrotnie mniejsze niż u osób, które stosują tradycyjną dietę. Co więcej wegetarianie, w tym także semiwegetarianie, rzadziej zmagają się z cukrzycą, chorobami układu krążenia oraz innymi chorobami cywilizacyjnymi.
Dieta vege + ryba może dostarczyć organizmowi wszystkie niezbędne dla zdrowia składniki, a dodatkowo dzięki przewadze owoców i warzyw wyróżnia się dużą ilością błonnika, który wspiera pracę przewodu pokarmowego i ma korzystny wpływ na mikroflorę jelitową. Odpowiednia ilość błonnika w codziennej diecie pozwala zapobiec zaparciom i wspiera odchudzanie.
Zgodnie z aktualną wiedzą w zakresie prawidłowego żywienia, umiarkowane spożywanie mięsa jest zalecane dla zachowania zrównoważonej i pełnowartościowej diety. Ze względu na wysoką zawartość białka, łatwo przyswajalnego żelaza hemowego oraz innych minerałów, np. miedzi oraz cynku, mięsa nie powinno zabraknąć zwłaszcza w diecie dzieci, młodzieży, a także kobiet w ciąży oraz karmiących. Jako bardziej urozmaicona i mniej restrykcyjna odmiana wegetarianizmu, semiwegetarianizm stanowi bezpieczny model odżywiania, który może być stosowany w szerokim zakresie u różnych grup wiekowych oraz przy zróżnicowanych potrzebach żywieniowych.
Semiwegetarianizm to optymalny sposób żywienia, który można polecić każdemu, a w szczególności osobom pragnącym zrzucić zbędne kilogramy i poprawić swoje zdrowie. Stanowi dobre rozwiązanie dla osób, które myślały o przejściu na wegetarianizm, ale uważają ten model za zbyt restrykcyjny.
Semiwegetarianizm a dieta ketogeniczna
Pod pewnymi względami, semiwegetarianizm przypomina popularną dietę keto, której głównym założeniem jest spożywanie produktów o niskiej zawartości węglowodanów. Dieta ketogeniczna w tradycyjnym wydaniu dopuszcza spożywanie wszystkich mięs, co wśród semiwegetarian jest zakazane. Istnieje jednak dieta keto w wersji wegetariańskiej, która wyklucza spożywanie mięsa, a jednocześnie jest bogata w białka oraz tłuszcze. Ten model odżywiania wskazany jest dla osób, którym zależy na skutecznym zrzuceniu nadwagi. Należy przy tym pamiętać, że dieta keto, a w szczególności w wersji dla wegetarian, wymaga odpowiednio skomponowanych, zbilansowanych pod kątem składników odżywczych posiłków. Samodzielne przygotowanie pełnowartościowej diety nie jest proste, dlatego najlepiej skorzystać w tym celu z pomocy specjalisty, np. zaufanego dietetyka.
Dieta bez fruktozy - czy warto całkowicie eliminować fruktozę?
Fruktoza należy do najczęściej występujących cukrów w popularnych produktach spożywczych. Z jej wpływem na organizm wiąże się wiele niezbyt przychylnych opinii. Z tego względu, niektórzy rozważają eliminację tego składnika ze swojej diety. Fruktoza – co to za cukier i czy jego spożywanie może zaszkodzić zdrowiu? Czy dieta bez fruktozy to dobry pomysł? Z naszego artykułu dowiesz się, czy unikanie produktów zawierających fruktozę stanowi właściwy krok dla zdrowia. Zapraszamy do lektury!
Co to jest fruktoza?
Fruktoza należy do grupy węglowodanów prostych i można ją znaleźć przede wszystkim w cukrze stołowym, miodzie w syropie klonowym, w owocach, a także w formie dodatku do niektórych produktów spożywczych. Często występuje pod postacią syropu glukozowo-fruktozowego dodawanego np. do dżemów oraz wielu wyrobów cukierniczych.
Pomimo tego, że zarówno glukoza, jak i fruktoza zaliczane są do cukrów prostych, czyli monosacharydów, ich metabolizm przebiega w nieco inny sposób. W przypadku fruktozy, proces ten zachodzi przede wszystkim w komórkach wątrobowych. Spożywana w nadmiarze, fruktoza odkłada się w tkance tłuszczowej i w rezultacie może prowadzić do wzrostu wagi.
Dieta bez fruktozy – czy warto?
Całkowita eliminacja fruktozy z diety wiąże się z wykluczeniem wielu produktów stanowiących bogate źródło mikroskładników. Są to przede wszystkim owoce, miód czy syrop klonowy, które pomagają dostarczyć organizmowi cały szereg ważnych dla zdrowia składników odżywczych. A zatem, dieta bez fruktozy nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem. Eliminacja tego cukru jest natomiast wskazana, a czasami nawet konieczna u osób cierpiących na wrodzoną nietolerancję glukozy. Jednakże nawet w przypadku tego schorzenia niekiedy wystarczy tylko ograniczyć ilość fruktozy w diecie, aby zminimalizować dokuczliwe objawy nietolerancji.
Czym objawia się nietolerancja fruktozy?
Wbrew pozorom, nietolerancja fruktozy nie jest tak rzadko schorzeniem, jak mogłoby się wydawać. Dolegliwość ta zaliczana jest do nadwrażliwości pokarmowych, a jej objawy są podobne, jak w przypadku nietolerancji laktozy. Należą do nich przede wszystkim:
• wzdęcia i nadmierne gazy
• biegunki
• mdłości
• bóle brzucha.
Fruktoza – gdzie występuje?
Głównym źródłem fruktozy są owoce, miód, syrop klonowy, a także napoje słodzone fruktozą. Często jest ona dodawana zamiast cukru do przetworzonych produktów spożywczych.
Warto pamiętać, że fruktoza występuje nie tylko w surowych owocach, ale również w ich przetworzonych postaciach, np. w sokach owocowych czy w owocach suszonych. Dodatkowo niewielkie ilości fruktozy znajdują się w niektórych warzywach, np. w pomidorach, dyni, cebuli, marchewce, a także w roślinach strączkowych.
Należy mieć na uwadze, że zawartość fruktozy w owocach i warzywach może zmieniać się wraz z ich stopniem dojrzałości. Wyższy poziom fruktozy jest przyczyną słodszego smaku dojrzałych produktów. Przykładem są np. banany, u których zawartość fruktozy jest sporo wyższa w owocach w pełni dojrzałych.
W jaki sposób można ograniczyć ilość fruktozy w diecie?
W diecie bez fruktozy nie zawsze konieczna jest całkowita eliminacja tego składnika. Wiele produktów zawierających fruktozę, w swoim składzie kryje mnóstwo cennych substancji takich jak błonnik pokarmowy, witaminy, składniki mineralne, a także inne związki bioaktywne. Nie warto pozbawiać swojego organizmu tak wielu wartościowych substancji i jeśli nie istnieją ku temu uzasadnione powody, nie należy całkowicie eliminować fruktozy z diety. Można natomiast ograniczyć jej ilość, co w przypadku nietolerancji fruktozy, jest wręcz wskazane.
Jak ograniczyć fruktozę z diety?
- zrezygnować z cukru (np. dosładzania herbaty czy kawy), zamiast tego wprowadzić zamienniki białego cukru w diecie
- ograniczyć spożywanie produktów przetworzonych zawierających cukier, syrop glukozowo- fruktozowy lub fruktozę
- ograniczyć soki owocowe, zamiast tego można spożywać smaczne koktaile przygotowane ze świeżych owoców
- wybierać owoce o niższej zawartości fruktozy, np. owoce jagodowe
- zrezygnować z dosładzania miodem lub syropem klonowym, zamiast tego można używać erytrytolu.
W jakich przypadkach wskazane jest ograniczenie lub eliminacja fruktozy?
Wskazaniem do całkowitej eliminacji bądź ograniczenia ilości fruktozy w diecie są przede wszystkim:
• choroby wątroby
• zaburzenia gospodarki lipidowej (np. zbyt wysokie stężenie trójglicerydów we krwi)
• zaburzenia gospodarki węglowodanowej takie jak cukrzyca, insulinooporność
• SIBO, IBS
• dna moczanowa
Fruktoza – jaki to cukier i czy jest szkodliwy dla zdrowia?
Fruktoza należy do cukrów monosacharydowych i jest najsłodsza spośród wszystkich węglowodanów występujących naturalnie. W połączeniu z glukozą tworzy sacharozę, czyli popularny cukier stołowy, którego używamy na co dzień w swoich domach.
Istnieje przekonanie, że fruktoza jest mniej szkodliwa od glukozy lub sacharozy. Chociaż opinia ta nie jest całkowicie bezpodstawna, spożywanie zbyt dużych ilości fruktozy, podobnie jak pozostałych cukrów prostych, nie jest wskazane. Składnik ten zwiększa apetyt, zwłaszcza na produkty słodkie, co może sprzyjać wzrostowi wagi. Ponadto spożywanie nadmiaru fruktozy może powodować dolegliwości ze strony układu pokarmowego, zwłaszcza u osób z wrażliwym żołądkiem lub chorujących na zespół jelita drażliwego (IBS).
W przypadku problemów związanych z układem trawiennym, warto skonsultować się z dietetykiem w celu ustalenia odpowiedniej dla siebie diety. Dobry specjalista pomoże opracować dietę, która pozwoli bezpiecznie wyeliminować określone składniki z diety. Dla osób cierpiących na IBS i zmuszonych do eliminacji fruktozy, polecanym modelem żywienia jest popularna w ostatnim czasie dieta Low Fodmap. Stosowanie się do jej zasad pozwala ograniczyć dokuczliwe objawy zespołu jelita drażliwego, a także wielu innych dolegliwości żołądkowych. Dodatkowo dieta pomaga zidentyfikować te składniki, które nie są dobrze tolerowane przez organizm.
Dieta ketogeniczna jak długo stosować?
Dieta ketogeniczna zdecydowanie różni się od znanych nam systemów odżywiania. Oznacza ona ograniczenie lub nawet eliminację wielu produktów z codziennej diety. Dokładny jadłospis oraz zasady stosowania diety powinny być dopasowane indywidualnie do potrzeb oraz stanu zdrowia pacjenta z uwzględnieniem celu jej wprowadzenia.
Dieta ketogeniczna – czy można ją stosować samodzielnie?
Przy stosowaniu diety ketogenicznej należy pamiętać o tym, że wszelkie diety eliminacyjne podwyższają ryzyko wystąpienia niedoborów pokarmowych w diecie. Z tego względu wprowadzenie diety ketogenicznej powinno być podyktowane uzasadnionymi zaleceniami, a nie aktualną modą.
Chcesz samodzielnie zacząć stosować dietę ketogeniczną? Musisz mieć na uwadze, że z tym modelem odżywiania wiąże się cały szereg przeciwwskazań. Możliwość stosowania diety ketogenicznej jest uwarunkowana stanem zdrowia pacjenta, dlatego jej rozpoczęcie powinno być poprzedzone odpowiednimi badaniami. Dla pewności, że dieta nie zagraża prawidłowej pracy całego organizmu, jej przebieg powinien być kontrolowany przez lekarza oraz dietetyka.
Optymalne dopasowanie diety do danego pacjenta i regularna kontrola lekarska pozwalają uzyskać zamierzony cel w bezpieczny sposób.
Dieta ketogeniczna – jak długo stosować?
Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, jak długo należy stosować dietę ketogeniczną. Kwestia ta uwarunkowana jest różnymi czynnikami i zależy od indywidualnych uwarunkowań każdego pacjenta.
Jakie czynniki mają kluczowy wpływ na czas stosowania diety ketogenicznej? Są to przede wszystkim:
-cel stosowania diety
-wyniki przeprowadzonych badań kontrolnych
-rodzaj diety ketogenicznej
Przyjrzyjmy się każdemu z tych czynników:
• Cel stosowania diety ketonicznej. Najczęściej ma ona na celu:
-redukcję masy ciała
-zwiększenie poziomu energii
-poprawę stanu zdrowia
-poprawę koncentracji
-regulację rytmu dobowego
• Wyniki badań kontrolnych
Z uwagi na eliminację wielu składników pokarmowych, stosowanie diety ketogenicznej powinno uwzględniać okresowe badania kontrolne wraz ze skrupulatną analizą wyników badań przeprowadzoną przez lekarza. W przypadku, gdy nowy sposób odżywiania ma korzystny wpływ na organizm i prowadzi do widocznej poprawy stanu zdrowia, lekarz prowadzący może zalecić bezpieczne jej kontynuowanie aż do momentu uzyskania pożądanych rezultatów.
W sytuacji, gdy wystąpiło pogorszenie wyników badań oraz inne niepokojące objawy, takie jak gorsze samopoczucie, konieczne jest zasięgnięcie porady lekarskiej. Możliwe, że zaleci on zmodyfikowanie dotychczasowego sposobu odżywiania.
• Rodzaj diety ketogenicznej
Dieta keto dzieli się na wiele rodzajów, które stosuje się w zależności od potrzeb danego pacjenta. Bardzo ważne jest aby zwrócić uwagę na bilans makroskładników, witamin oraz składników mineralnych zawartych w stosowanej diecie ketogenicznej. Odpowiednie proporcje tych składników są niezbędne dla zachowania zdrowia.
Jedną z najbardziej powszechnych, a jednocześnie najzdrowszych wersji jest śródziemnomorska dieta ketogeniczna. Jej stosowanie może przynieść wiele korzyści zdrowotnych dla organizmu. Jest ona skomponowana w taki sposób, aby głównym źródłem białka były tłuste oraz chude ryby, chude mięso, jaja, podroby, a także niektóre produkty nabiałowe. Najbardziej cenionym źródłem tłuszczów są tłuszcze nienasycone, których wysoką zawartość posiada np. oliwa z oliwek oraz inne oleje roślinne, tłuste ryby, orzechy, nasiona, a także niektóre sery, np. feta oraz halloumi. W śródziemnomorskiej diecie ketogenicznej ważną rolę grają również węglowodany, które powinny pochodzić przede wszystkim z niektórych warzyw oraz owoców jagodowych.
Aktualnie nie ma jeszcze rzetelnych dowodów naukowych określających długość bezpiecznego stosowania diety ketogenicznej. Niezbędne jest w tym celu przeprowadzenie dalszych badań które dadzą odpowiedź na to pytanie.
Dieta ketogeniczna – jakie owoce i warzywa?
W diecie ketogenicznej, spożywanie cukrów powinno być ograniczone do minimum. W związku z tym pojawia się pytanie, czy owoce są w tej diecie dozwolone? Z jednej strony, stanowią one bogate źródło wielu witamin, a z drugiej zawierają wysoką zawartość cukrów, które przy diecie ketogenicznej nie są wskazane. O prawidłowy bilans składników odżywczych w diecie zadbają owoce charakteryzujące się niską ilością cukrów takie jak maliny, jeżyny, jagody, truskawki oraz śliwki. Dopuszczalne jest również umiarkowane spożywanie mandarynek, kiwi, brzoskwiń oraz wiśni.
Warto zauważyć, że nie wszystkie owoce zawierając wysoką ilość cukrów. Idealnym przykładem jest awokado, które jest ubogie w cukry, a jednocześnie stanowi cenne źródło wartościowych tłuszczów.
Bardzo ważną rolę w diecie ketogenicznej odgrywają warzywa, które dostarczają wiele witamin oraz składników mineralnych. Dieta keto dopuszcza spożywanie warzyw charakteryzujących się niską zawartością węglowodanów. Należą do brokuły, papryka, szpinak, ogórki, a także pomidory. Wskazane jest ograniczenie spożywania ziemniaków, batatów, fasoli, bobu, a także innych warzyw o wysokiej zawartości węglowodanów.
Dieta ketogeniczna – ile kalorii dziennie można spożywać?
W diecie ketogenicznej kluczowe znaczenie ma nie tyle ilość spożywanych kalorii, jak odpowiedni bilans białek, tłuszczów oraz węglowodanów. Liczenie kalorii zyskuje na znaczeniu, jeśli głównym celem diety jest redukcja wagi ciała. W takim przypadku może być wskazane trzymanie się odpowiedniej kaloryczności zgodnie z zaleceniami lekarza.
Jakie są fakty i mity o diecie ketogenicznej? Jednym z często powtarzanych mitów jest uznawanie diety keto wyłącznie za dietę odchudzającą. Nie jest to prawdą, ponieważ ograniczenie węglowodanów ma również na celu poprawę stanu zdrowia i samopoczucia pacjenta. Można również spotkać się z opinią, że jadłospis w diecie ketogenicznej jest łatwy do ułożenia. Twierdzenie to ma niewiele wspólnego z prawdą – w rzeczywistości, skomponowanie właściwie zbilansowanej diety keto nie jest proste i najlepiej zdać się w tej kwestii na doświadczonego dietetyka.
